Ooievaar (on)bedreigd

Toen in 1969 het ooievaarsterugkeerbeleid startte, kon niemand voorspellen hoe het zou verlopen. Maar na vijftien jaar fokken bij het riviertje de Reest in Drenthe, voor de klepperaar het ideale broedgebied met vochtig grasland en veel prooidieren zoals muizen en kikkers, klagen bewoners in De Wijk over verstopte schoorstenen en ooievaarspoep op dak en wasgoed.

Sinds 1969 is de broedvogel een beschermde diersoort. Twaalf fokstations, waarvan vijf in Noord-Nederland en de grootste in de Reestlanden, moesten de trekvogel weer op kracht helpen. Maar na veertig jaar is de bedreigde vogel niet meer zo zeldzaam. Volgens STORK (Stichting Ooievaars Research & Knowhow) staat de ooievaarsteller inmiddels op circa 700 broedparen en 1.000 jongen, waarvan eenderde in Noord-Nederland vertoeft. Een mooi aantal. Zeker als je dat vergelijkt met de jaren veertig, toen er volgens Vogelbescherming Nederland ongeveer 350 paren actief waren. Dat was voor de drastische terugval na de Tweede Wereldoorlog, als gevolg van intensivering van de landbouw en overmatig gebruik van pesticiden.

‘Het doet pijn in mijn hart dat ze hun nesten weghalen’

MENS & MENING –  Wie langs de Hoogeveenseweg rijdt zal het niet onopgemerkt blijven: de vele nesten van verliefde ooievaars op lantaarnpalen. De bedreigde diersoort is door vele kunstmatige ingrepen inmiddels niet meer zo zeldzaam.

Dankzij buitenstations is het dier weer in het Reestland geïntroduceerd. Voor de klepperaar het ideale broedgebied, met volop vochtig grasland en de aanwezigheid van veel prooidieren zoals muizen en kikkers. Maar na vijftien jaar fokken zorgt de prachtige trekvogel volgens inwoners en agrariërs uit De Wijk voor overlast. Daarom de stelling van deze week: Het aantal ooievaars is zo schrikbarend toegenomen, dat het nu echt tijd wordt om maatregelen te nemen.