‘Mooie dingen maken leven aangenamer’

Rond, langwerpig, hoekig, glad, stekelig, scherp van rand. Kikkergroen, zwart, paarsig of licht rood. Een vaas, een schaal of een onbruikbaar voorwerp. Van steengoed, aardewerk of porselein. Keramiek bestaat er in verschillende variaties en heeft net zoveel verzamelaars. Keramiekmuseum Princessehof in Leeuwarden biedt dit voorjaar daarom alweer de derde editie verhalen van gepassioneerde verzamelaars. In eigen vitrines, tussen de museumcollectie.

‘Verzamelen zit bij mij in het bloed. Het werd bij ons thuis al van jongs af aan gestimuleerd om op een andere manier naar je omgeving te kijken en tot je te nemen,’ vertelt verzamelaar Frits van der Zweep enthousiast. Pas toen de Hagenaar kunstenares Iet Cool leerde kennen is zijn passie voor hedendaagse Nederlandse keramiek ontstaan. ‘Ik werd door haar uitgenodigd in haar atelier. Toen zag ik hoe mooi keramiek kan zijn en ben ik er verslingerd aan geraakt. Sindsdien probeer ik deze kunstvorm aan te schaffen in al zijn veelzijdigheid.’ Van der Zweep bezit na 25 jaar inmiddels werk van ruim 250 keramisten. ‘Wat omgerekend neerkomt op ongeveer tien aanschaffen per maand. Maar ik koop alleen wat ik zelf mooi vind.’

Daily Bread in het gevang

Het is tijd voor iets anders. Want dat de winnaars van De Kleine prijs van Fryslân door de ongebruikelijke bezetting – drums, bass en philicorda orgel – een vernieuwend en uniek geluid neerzetten, is inmiddels al bekend. 3VOOR12 Friesland ging daarom een potje kaarten in de oude Leeuwarder gevangenis met de dame en heren van Daily Bread. Waarbij alles besproken wordt behalve muziek. ‘Het liefst wil ik begraven worden in een Ludwig Bass Drum, maar dat hangt van mijn familie af.’ Deel 1 in een serie verrassende interviews.

Daily Bread tijdens interviewspel Blokhuispoort (Foto: Minze Dijkstra)

Hebben jullie zelf ooit wel eens in de gevangenis gezeten?
Zonder twijfel antwoorden de drie bandleden: Nee. ‘Behalve op een Open Dag,’ gooit Stefan er eigenwijs tegen aan. Verder blijken de jonge bandleden alleen een boete te hebben gehad voor fietsen zonder licht.

Wat heb je gedroomd vannacht?
Kim: ‘Heel stom!’ Waarna er wat gegiebel van Kim en wat gepor van de jongens volgt. ‘Ik was met de Franse singer/songwriter Soko in New York en ik had verkering met haar. We liepen daar op straat en gingen zoenen. Daarna werd ik verbaasd wakker naast mijn vriend Cesar in Leeuwarden. Haha.’

Op wie stem je bij de volgende verkiezingen?
Chris: ‘Hmm, Geert Wilders! Nee, ik weet eigenlijk niet wie, als het maar links is. GroenLinks is best links toch?’

Dan trekt Chris onverwacht één van de intiemste vragen van het interview: ‘Welke onderbroek draag je?’
Zonder twijfel trekt de achttienjarige bassist zijn t-shirt omhoog en scheurt zijn boxershort onder zijn donkerblauwe spijkerbroek vandaan. ‘Body Shape van de Action, die zitten te gek! Die heeft mijn moeder laatst voor me meegenomen,’ antwoordt hij glunderend.

Wil je begraven of gecremeerd worden?
‘Begraven,’ antwoordt Stefan stellig. ‘In een Bass Drum en dan het liefst een Ludwig. Maar dat hangt van mijn familie af: hoe rijk ze zijn.’

Vertel eens over je meest gênante moment ooit
Chris: ‘Ik heb me eigenlijk nog nooit gênant gevoeld. Ja misschien die keer met waterskiën? Toen vloog mijn zwembroek uit.’ Kim: ‘Ik vond het anders ook behoorlijk gênant die ene keer toen jij zand ging eten.’ Welk verhaal hier achter zit wordt helaas niet door de bandleden toegelicht.

Wil je nog aan iemand je excuses aanbieden?
Waarop Kimberly spontaan roept: ‘Goede vraag! Misschien aan dat meisje waar je gisteren een date mee had,’ kijkend naar Stefan. Waarop hij verdedigt: ‘Ik vind zelf van niet. Ik ben een heel oprechte jongen.’

Zeg eens eerlijk, wat doen jullie met je snotjes?
Stefan: ‘De ene keer eet ik ze op, de andere keer gooi ik ze weg.’
Kim: ‘Iek! Waar smaakt dat dan naar? Heb het nog nooit geprobeerd.’
Chris: ‘Het is chill man, echt lekker. Vooral die harde stukjes.’

Tot slot, wat is jullie grootste droom?
Chris: ‘Droom, droom. We zitten al in de droom! Hopelijk tekenen we binnenkort een contract bij Excelsior Recordings. Dan komt volgend jaar ons debuutalbum uit. Kim: ‘En dan staan we in 2010 op Lowlands! Hoop ik.’ Chris: ‘Ik zou later nog wel met de band in een boerderij willen wonen.’ Stefan: ‘Dan ga ik er wel in mijn gister gekochte Volkswagen T3-busje naast wonen.’ Kim: ‘En niet te veel geld hebben, dat hoop ik ook.’ Stefan: ‘Want dan ga je aan de drugs enzo, dat is niet goed. Daar ga je kapot aan, te veel geld.’

En dan is het zo ver. De vijftien vragen zijn getrokken uit de gele kaartjes van de Memory-opstelling. Het spel is over. Een bijster spontaan en eerlijk interview is het resultaat. De eerste in een serie van verfrissende portretjes met bekende en minder bekende Friese bands. En om op de valreep het toch nog even over muziek te hebben: de eerst volgende Friese performance van Daily Bread is op 22 november in De Stam in Joure om 20.00 uur, tijdens een Freesonica-avond.

Hele artikel lezen?

‘Optreden als hen is een soort drugs’

Het leven van een illegale Beatle on tour is zwaar. Filevrije dagen in Nederland zijn helemaal niet filevrij – ‘It’s a magical mystery’ – en doordat de Britten met de nachtbus naar Nederland zijn gekomen zijn ze helemaal de weg kwijt. ‘Spelen we 17 oktober in Leeuwarden?’

Coverband of niet – naar mijn mening altijd een gebrek aan eigen creativiteit – de mannen van The Bootleg Beatles (BB’s) ondervonden zelf hun eigen Beatlemania in 1982 als eerste toerende rockband in de Sovjet Unie. Ook speelde de al 26-jarige band voor de koningin van Engeland op Buckingham Palace, waren ze de supportact van Oasis in 1995 en 1996 én gaven ze een optreden op het dak van het ‘Apple’ gebouw in Londen – precies 30 jaar nadat The Beatles daar hun afscheidsoptreden gaven. Best interessant dus deze mannen. Neil Harrison: ‘Ik heb zeker trekjes van John Lennon.’

Neil zeg eens eerlijk, jij hield vroeger toch meer van de Rolling Stones?
‘Haha, wat denk je! De Rolling Stones hadden zeker goede nummers. Maar in feite is het één zanger, plus een band. Maar bij The Beatles deden ze allemaal mee, er is harmonie. Ik was al fan vanaf Please, Please Me (The Beatles’ eerste nummer 1 hit in Engeland, uitgebracht in 1963, red.). Ik woonde 10 miles – 16 kilometer – van Liverpool! Voor mij waren het locals; het was vreemd om zo’n bekende band dichtbij te hebben.’

Vier verklede en geschminkte mannen, is dat wat we kunnen verwachten?
‘Nee, zeker niet. We zetten een grootse 2-uur durende multimediashow neer, waarin alle fases van The Beatles worden geïntroduceerd met een film. Wat natuurlijk een uitkomst is, want het verhaal van The Beatles is eigenlijk vol drama. Daarnaast is het a bit jokey. Zo hebben we een vijfde Beatle, een illegale, die muzikaal fantastisch is. Maar we proberen ons wel altijd te voelen als een echte Beatle, elk karakter op een passende manier neer te zetten. Het publiek moet het gevoel hebben dat ze de echte voor zich hebben. Maar ik ben blij met mijn anonieme bestaan. Zó beroemd zijn lijkt me eerlijk gezegd een pain in the ass,’ voegt Neil Harrison lachend toe.

Verder

In het donker zie je meer

2.500 sterren: zoveel zou je kunnen zien op Schiermonnikoog en Vlieland. De laatste twee plekken in Friesland waar het nog écht donker wordt ’s nachts. En, samen met het Overijsselse Ootmarsum, de enige gebieden waar lichtvervuiling in Nederland nog gering is. De duisternis die verdwijnt, is steeds meer een issue.

Wie ’s nachts door de Randstad rijdt, zal niet verbaasd zijn dat Nederland één van de meest verlichte landen van Europa is. Een pikdonkere nacht bestaat bijna niet meer. ’s Nachts is de hemel boven een bepaald gebied soms zó verlicht dat het lijkt alsof er een lichtbol boven die stad hangt. Belangrijke oorzaak: inefficiënte verlichting. Bijvoorbeeld door slecht afgeschermde lichtbronnen. Deze veroorzaken veel stoorlicht dat doelloos het heelal in schijnt, waardoor de lucht soms zo licht is dat de Melkweg bijna niet meer zichtbaar is.

Steengoed!

Keramiek. Het klinkt misschien wat suf en wellicht niet meer helemaal van deze tijd. Toch heeft iedereen het in huis. Van de ouderwets kitscherige theekopjes van moeders, tot de eigen dinerborden in de keukenkast. Of dat ene erfstuk van tante; een prachtige vaas om alleen maar naar te kijken. Allemaal is het van steengoed, en dus keramiek. Enkele van deze herkenbare huis-tuin-en-keuken-keramiek, en vele andere bijzondere objecten zijn allemaal te zien in Keramiekmuseum Princessehof.

Een nieuwe naam en daarmee een nieuw imago. Na vijf jaar van verbouwen, restaureren en herinrichting, was de ‘renaissance van het Princessehof’ voltooid. De authentieke elementen uit het historische gebouw zijn bewaard gebleven en samengevoegd met het tijdsbeeld van nu. Deze ‘wedergeboorte’ van het keramiekmuseum was zeker nodig. Want met haar oude imago was het Princessehof niet zo blij. ‘De meeste mensen hebben toch het idee dit het een stoffig, suf en saai museum is,’ vertelt Karin Wijlens, communicatiedeskundige bij het Princessehof. ‘Maar we zijn wel internationaal befaamd om onze collectie. Zo hebben we unieke stukken uit verschillende Chinese dynastieën. Er spreekt altijd wel iets tot de verbeelding bij de Aziatische symboliek. De objecten zijn rijk versierd en het is niet zómaar een afbeelding. Er zit altijd een verhaal achter.’

Poster Pretty Dutch