Een smakelijk grasland, een woelige zee en een geheimzinnige rotsformatie. Drie landschappen nemen de bezoeker mee in de reis door KUNSTLAND. Een originele tentoonstelling, waarbij álles kan.
Wie voorbij de statige stijlkamers en de rode loper in het Eysingahuis loopt, komt terecht in een compleet andere wereld. Verschillende jaartallen, stijlen en kunstuitingen hangen kriskras door elkaar. Aangetrokken door de vogelgeluiden aan de andere kant van de glazen klapdeuren, treed je binnen in de kleurvolle en prikkelende omgeving van KUNSTLAND. Een multimediaal platform dat alle elementen bevat om een expositie aantrekkelijk te maken voor kinderen. De kleurrijke wereld verrast niet alleen de allerkleinsten. De expositie een sensatie voor elke leeftijd. De bezoekers, ook de vijftigplussers, genieten zichtbaar van alle indrukken in de drie kleine ruimtes. Alle zintuigen – behalve reuk – worden bediend.
Door de onorthodoxe mengelmoes van kunstwerken wordt de autonomie van schilderij aangetast
‘De tentoonstelling is ontstaan uit de gedachte dat wij een relatie aan willen gaan met onze bezoeker,’ vertel educatiemedewerker Inge Hekman. Deze gedachte uit zich in dit geval in drie soorten landschappen – het grasland, de zee en een rotsformatie – vertaalt naar de kinderlijke belevingswereld. De sfeer verandert per type landschap, waarbij ook de tentoonstellingsruimte zelf afwijkend is. En allerlei kunstvormen wisselen elkaar af bij KUNSTLAND. Variërend in de jaartallen: 1650 tot 2005. Door deze aanpak is KUNSTLAND bijna meer een voorstelling te noemen dan een tentoonstelling. Je wordt namelijk op allerlei manieren vermaakt.
Schilderijen aanraken tijdens KUNSTLAND
Niet iedereen is even enthousiast over dit bijzondere project. De kritiek: door de onorthodoxe mengelmoes en vertoning van de kunstwerken, wordt de autonomie van schilderij aangetast. ‘De werken worden inderdaad niet solo gepresenteerd. Je neemt als museum een risico als de stukken zó toegankelijk worden gemaakt. Toch hebben we erg veel positieve reacties gehad, ook vanuit het werkveld. Doordat het geen klassieke, afstandelijke tentoonstelling is. De speelse benadering spreekt aan. De bezoeker wordt op meerdere manieren verrast en verleidt de kunst tot zich te nemen. Zoals de abstracte schilderijen van Gerrit Benner tegenover het grote paradijselijke landschap van Esther Tielemans,’ zegt Inge Hekman.
Doortje van der Molen 
Recent Comments